Γιατί τα κουνούπια δεν γίνονται αντιληπτά μετά το τσίμπημα;
Φανταστείτε τον εαυτό σας να προσπαθεί να σηκωθεί γρήγορα από το τραπέζι των εορτών που μόλις πέρασαν χωρίς κανένας παρευρισκόμενος να σας πάρει είδηση. Είναι πιθανόν να κινηθείτε αργά, όπως και η κοιλιά σας πολύ πιθανόν να γκρεμίσει την σειρά με τα σερβίτσια της γιαγιάς που είναι ακουμπισμένα στο τραπέζι. Τα κουνούπια φαίνεται να τα καταφέρνουν πολύ καλά στην συγκεκριμένη απόδραση.
Η επιστημονική ομάδα εξηγεί πως η καταγραφή των κινήσεων των κουνουπιών δεν ήταν εύκολο έργο. Αλλά τελικά οι ερευνητές κατέγραψαν σε ένα βίντεο την σειρά απογείωσης, δείχνοντας την σιλουέτα των κουνουπιών καθώς τελείωσαν τα γεύματα τους και στη συνέχεια αναχώρησαν. Η ομάδα ανέλυσε 32 βίντεο από γεμάτα αίμα κουνούπια και 31 από νηστικά κουνούπια, δημιουργώντας 3D απεικονίσεις των φτερωτών χτύπων, για να καταλάβουν την ταχύτητα ανέλκυσης. Η έρευνα εμφανίζεται στο The Journal of Experimental Biology.
Αποδεικνύεται ότι η στρατηγική απογείωσης του κουνουπιού είναι αντίθετη από τα περισσότερα ιπτάμενα, συμπεριλαμβανομένων των πτηνών και άλλων εντόμων. Μια μύγα για παράδειγμα, χρησιμοποιεί τα πόδια της για να πηδήξει στον αέρα προτού ξεκινήσει το πέταγμα, μια ενέργεια που θα προσελκύσει την προσοχή μας. Τα κουνούπια από την άλλη πλευρά, χτυπούν τα φτερά τους 600 φορές ανά δευτερόλεπτο, περίπου τρεις φορές ταχύτερα από τα περισσότερα άλλα έντομα, κάτι που τα κάνει να απογειώνονται στιγμιαία.
Το κουνούπι αλλάζει επίσης τη γωνία του, ώστε να μπορεί να κουνήσει το φτερό του σε μεγαλύτερη απόσταση, δημιουργώντας περισσότερη ανύψωση από το κανονικό. Αυτό δημιουργεί περίπου το 60% της δύναμης που απαιτείται για να σηκωθεί προτού πετάξει μακριά. "Το άλλο 40% εντοπίζεται στα πολύ μακριά πόδια που μπορούν να τα επεκτείνουν", λέει ο Pierre-Louis, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Wageningen, έτσι μπορούν να διανείμουν τις δυνάμεις που χρειάζονται στα πόδια για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Όλα αυτά οδηγούν σε ένα lift-off τόσο ευγενικό που παράγει σχεδόν μηδενική δύναμη στο δέρμα του ξενιστή, εμποδίζοντας το έντομο να γίνει αντιληπτό. "Αντί να πετάξουν γρήγορα και άτακτα, παίρνουν το χρόνο τους, αλλά επιταχύνουν σε όλη την διάρκεια, έτσι ώστε να φτάσουν μια τελική ταχύτητα σχεδόν την ίδια με τις μύγες των φρούτων", λέει ο Chang μεταπτυχιακός φοιτητής στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.
Η έρευνα δεν αφορά μόνο την κατανόηση της επώδυνης διαδικασίας που νιώθουμε με το τσίμπημα ενός κουνουπιού. Αλλά, του τρόπου με τον οποίο το έντομο έρχεται, τρέφεται και δεν εντοπίζεται.
Αυτό μπορεί να έχει συνέπειες για την κατασκευή μικροσκοπικών ρομπότ μεγέθους bug. Το 2015, οι ερευνητές εξέτασαν επίσης πώς αυτά τα μακριά πόδια βοηθούν στη μείωση της δύναμης προσκόλλησης, επιτρέποντας στα κουνούπια να περπατούν στο νερό για να τοποθετούν τα αυγά τους, κάτι που μπορεί επίσης να βοηθήσει στη ρομποτική με εφαρμογές τόσο στην γεωργία (ενίσχυση επικονίασης) όσο και στα καθημερινά ζητήματα (ομάδες διάσωσης).
